www.fae.pl - Publikacje

Uaktywnienie się Turcji na arenie międzynarodowej w ostatnim czasie ma związek z kilkoma różnymi czynnikami, niemniej jednak zjawisko to jest już dziś niekwestionowanym faktem, a zdaniem niektórych analityków światowy kryzys i planowane wyhamowanie przez Stany Zjednoczone dotychczasowej zaangażowanej polityki na Bliskim Wschodzie wpłyną dodatkowo na wzmocnienie pozycji Turcji w tym regionie. Turcja jest krajem euroazjatyckim, a tożsamość jej obywateli nie może być postrzegana jedynie w kategoriach zachodnich czy wschodnich, ale jako pewna wartościowa wypadkowa.

 

Wspólnota Niepodległych Państw (WNP) – zinstytucjonalizowana forma współpracy byłych republik radzieckich. Tak ogólnie określa się ten „twór”, który z jednej strony nie jest organizacją międzynarodową, z drugiej zaś jest czymś więcej, niż tylko luźnym forum współpracy politycznej. Dlaczego tak jest? Skąd to niedookreślenie?

 

Narastający rozdźwięk i brak zrozumienia między Waszyngtonem a Tel Awiwem w fundamentalnych dla państwa żydowskiego kwestiach, intensywne dążenie USA do jednostronnego rapprochement z Iranem (głównie w celu osiągnięcia dość odległych i w sumie niepewnych korzyści w kwestii operacji afgańskiej), perspektywa rychłego
wymuszenia na Izraelczykach zawarcia porozumienia pokojowego z Palestyńczykami na skrajnie niekorzystnych warunkach oraz sygnały o szybkich postępach irańskiego programu nuklearnego – sprawiają, że Izrael może nie mieć innego wyjścia, jak postawić
wszystko na jedną kartę, podejmując operację militarną przeciwko Iranowi.

W styczniu 2006 r., po świeżym zwycięstwie Evo Moralesa w wyborach prezydenckich w Boliwii, tygodnik „Time” opublikował artykuł „Czy Ameryka Łacińska skręci w lewo?”. Tego samego roku w majowo-czerwcowym wydaniu dwumiesięcznik „Foreign Affairs” umieścił tekst
„Ameryki Łacińskiej skręt w lewo”. Wówczas w liczących się krajach regionu u władzy było dziesięciu prezydentów wywodzących się z lewicy. W czerwcu 2009 r., kiedy władzę w Salwadorze obejmie prezydent-elekt Mauricio Funes, w Ameryce Łacińskiej będzie piętnastu lewicowych
przywódców. Jeśli trzy lata temu uznawano, iż region skręca w lewo, dziś możemy powiedzieć, że już jest lewicowy. Czemu tak się stało? Jaki ma to związek z polityką Waszyngtonu i czemu czasem powiązane jest z „antyamerykanizmem”?

Ostatnie tygodnie przyniosły w Iraku zaskakujący dla wielu obserwatorów wzrost przemocy i aktywności szeroko rozumianego zbrojnego podziemia. Po miesiącach relatywnego spokoju, kiedy ilość ataków i zamachów systematycznie się zmniejszała, a ogólna sytuacja wewnętrzna kraju zdawała się coraz wyraźniej stabilizować, obecnie
ponownie mamy do czynienia z narastaniem skali przemocy.