www.fae.pl - Policy Papers

Zwiększona aktywność w szeregach islamistów w Azji Południowej ma najwyraźniej znacznie szerszy charakter, niż zakładano do tej pory. Wyłaniający się obecnie obraz sytuacji sugeruje, że mamy do czynienia ze starannie zaplanowaną ofensywą Al-Kaidy, której strategiczne cele wykraczają daleko poza region Azji Południowej.

W dniu 20 sierpnia br. podpisana została polsko-amerykańska umowa o udziale naszego kraju w projekcie tarczy antyrakietowej (Missile Defense). Minister Spraw Zagranicznych RP Radosław Sikorski stwierdził, iż zostały spełnione polskie postulaty dotyczące obecności na naszym terytorium baterii rakiet PAC-3 oraz udzielenia Polsce przez Stany Zjednoczone dodatkowych gwarancji bezpieczeństwa, a także uzyskania pomocy wojskowej.
Czy jednak z punktu widzenia polskiej polityki bezpieczeństwa nie zabrakło wśród nich jednej, istotnej kwestii? Czy nie powinniśmy oczekiwać od USA, że uspokoją one obawy Rosji na tyle, aby ta nazajutrz po podpisaniu dokumentu nie zapewniała nas po raz kolejny, iż baza, a tym samym terytorium Polski, znajdzie się na celowniku rosyjskich sił konwencjonalnych i jądrowych?

Rok 2008 obfitował w wydarzenia zmieniające oblicze najbliższego otoczenia UE, osiągając swoje apogeum w sierpniu podczas konfliktu rosyjsko-gruzińskiego. Kryzys wewnątrzunijny wraz z coraz większą labilnością sceny międzynarodowej spowodowały, iż UE po raz kolejny znalazła się na rozstaju dróg. Dychotomiczny spór o przyszłość Europy, opierający się na zabójczej rywalizacji między koncepcją poszerzania oraz pogłębiania procesów integracyjnych, wrócił po kilkuletniej przerwie ze wzmożoną siłą.
Dwa wielkie projekty kooperacji ogłoszone przez Francję oraz Polskę i Szwecję, choć zostały usunięte w cień w wyniku serii kryzysów światowych, mogą stanowić w niedalekiej przyszłości clou procesów integracyjnych. Czy jednak zbytnie zaangażowanie Polski w misje wojskowe na kontynencie afrykańskim, co wiąże się niekiedy również z koniecznością wpisywania Warszawy w realizację partykularnych geopolitycznych interesów Francji, nie stanowi w długim okresie zagrożenia dla skutecznej realizacji nowego wymiaru wschodniego?