Studia (1973-1977) na Wydziale Ekonomiki Transportu (handel zagraniczny) Uniwersytetu Gdańskiego. Działacz ruchu studenckiego do 1982 r., m.in. przewodniczący Rady Uczelnianej SZSP (1976-1977), wiceprzewodniczący Zarządu Wojewódzkiego w Gdańsku (1977-1979), członek władz naczelnych SZSP (1977-1982). Redaktor Naczelny tygodnika studenckiego „ITD” (listopad 1981-luty 1984), redaktor naczelny dziennika „Sztandar Młodych” (1984-1985), współtwórca pierwszego czasopisma poświęconego komputeryzacji „Bajtek” (1985).

Współprzewodniczący wraz z Tadeuszem Mazowieckim i Romualdem Sosnowskim Zespołu ds. pluralizmu związkowego. Członek PZPR (1977-1990). Współtwórca Socjaldemokracji Rzeczypospolitej Polskiej (styczeń-luty 1990) i pierwszy jej przewodniczący (do grudnia 1995). Współorganizator Sojuszu Lewicy Demokratycznej (1991).

Działacz sportowy – w Akademickim Związku Sportowym (1975-1979) oraz Polskim Komitecie Olimpijskim. Przewodniczący PKOL (1988-1991).

Uhonorowany Złotym Orderem Olimpijskim Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego (1998), Złotym Orderem zasługi IAAF (Międzynarodowej Federacji Lekkiej Atletyki) (1999), oraz Orderem Zasługi EOC (Stowarzyszenia Europejskich Komitetów Olimpijskich) (2000).

Poseł na Sejm Rzeczypospolitej Polskiej z okręgu warszawskiego (w wyborach w 1993 r. uzyskał największą liczbę głosów – 148 553). Przewodniczący Klubu Parlamentarnego Sojuszu Lewicy Demokratycznej w I i II kadencji (1991-1995). Członek Komisji Spraw Zagranicznych oraz przewodniczący Komisji Konstytucyjnej Zgromadzenia Narodowego (listopad 1993 – listopad 1995). Zwycięzca wyborów prezydenckich: po raz pierwszy w 1995 roku (hasła kampanii wyborczej: „Wybierzmy przyszłość” i „Wspólna Polska”) – 51,7 % głosów wobec 48,3 % Lecha Wałęsy, a następnie w 2000 roku (hasło kampanii wyborczej „Dom wszystkich – Polska”) – 53,9% głosów już w pierwszej turze.

Zaprzysiężony 23 grudnia 1995 roku jako Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej. Tego samego dnia składa ślubowanie jako Zwierzchnik Sił Zbrojnych w 1 Pułku Lotnictwa Myśliwskiego „Warszawa” w Mińsku Mazowieckim. Ponownie zaprzysiężony przed Zgromadzeniem Narodowym na drugą kadencję 23 grudnia 2000 roku. Tego samego dnia na Okręcie Muzeum „Błyskawica” w Gdyni przyjął zwierzchnictwo nad Siłami Zbrojnymi RP.

Współtworzył projekt i uczestniczył w kampanii referendalnej na rzecz przyjęcia Konstytucji III Rzeczypospolitej Polskiej, którą podpisał 16 lipca 1997 roku. Na Forum Organizacji Narodów Zjednoczonych zgłosił projekt Konwencji o walce ze zorganizowaną przestępczością (1996). Brał aktywny udział w działaniach na rzecz członkostwa Polski w NATO.

Przewodniczył polskiej delegacji na szczytach w Madrycie (1997) i Waszyngtonie (1999). 26 lutego 1999 r. podpisał dokumenty ratyfikujące polskie członkostwo w NATO (we wspólnej ceremonii z Prezydentem Republiki Czeskiej Vaclavem Havlem). Aktywnie działał na rzecz poszerzenia Sojuszu o dalszych siedem krajów (szczyt NATO w Pradze 2002) i kontynuowania polityki „otwartych drzwi”. Z jego inicjatywy zorganizowana została w Warszawie (2001) – w ramach koalicji antyterrorystycznej – międzynarodowa konferencja przywódców państw Europy Środkowej, Wschodniej i Południowo-Wschodniej poświęcona wzmocnieniu działań regionu w zwalczaniu światowego terroryzmu.

Zwolennik przystąpienia Polski do Unii Europejskiej – uzyskanego ostatecznie 1 maja 2004 r. Inicjator i aktywny uczestnik kampanii proeuropejskiej poprzedzającej ogólnokrajowe referendum, w którym 77 proc. głosujących Polaków opowiedziało się za przystąpieniem Polski do UE (czerwiec 2003). Pod jego przewodnictwem prowadzona jest od lutego 2004 r. w Pałacu Prezydenckim publiczna debata pod hasłem „Silna Polska w silnej Europie”, gromadząca polityków, intelektualistów, naukowców, organizacje pozarządowe i środowiska samorządzowe.

Rzecznik współpracy regionalnej Europy Środkowej i Wschodniej. Gospodarz spotkania prezydentów tego regionu w Łańcucie (1996), aktywny uczestnik takich spotkań w Portorożu (1997), Levoczy (1998), Lwowie (1999). Wraz z Prezydentem Litwy inicjator spotkania „Koegzystencja narodów i dobrosąsiedzkie stosunki gwarancją bezpieczeństwa i stabilności w Europie” w Wilnie (1997) i jego kontynuacji – spotkania pod hasłem „Współpraca bałtycko-czarnomorska: w kierunku zjednoczonej Europy XXI wieku bez podziałów” w Jałcie (1999). Twórca Inicjatywy Ryskiej (2002) – platformy współpracy państw naszego regionu Europy, tworzącej warunki do poszerzania NATO i Unii Europejskiej.

polsko-niemieckiemu, m.in. współtwórca programu wymiany młodzieży polsko – niemieckiej „Jugendwerk” (1986 – jako minister ds. młodzieży), patronat nad budową Collegium Polonicum Uniwersytetu Viadrina w Słubicach – Frankfurcie n. Odrą (inauguracja w październiku 1996), podniesienie problemu wzajemnego zwrotu dzieł kultury narodowej (grudzień 1998), wspólne z prezydentem RFN upamiętnienie 60. rocznicy wybuchu II wojny światowej (wrzesień 1999);

polsko-ukraińskiemu, m.in. „Deklaracja o pojednaniu” (maj 1997), Polsko – Ukraińskie Forum Samorządowe (czerwiec 1999), inicjator odsłonięcia pomnika ku czci ofiar obozu w Jaworznie (maj 1998) i protektor odbudowy Cmentarza Orląt we Lwowie i Charkowie; uczestnik międzynarodowej misji mediacyjnej, służącej rozwiązaniu kryzysu politycznego, jaki powstał na Ukrainie w trakcie wyborów prezydenckich 2004 roku;

polsko-żydowskiemu, m.in. powołanie i patronat nad Programem Oświęcimskim oraz zaangażowanie w parafowanie przez stronę polską i koalicję organizacji żydowskich Deklaracji Oświęcimskiej, uruchomienie procesu przywracania obywatelstwa polskiego osobom pozbawionym go politycznymi decyzjami w 1968 r., aktywne uczestnictwo w pracach nad ustawą o stosunku państwa do gmin wyznaniowych żydowskich.

Kawaler Orderu Orła Białego. Uhonorowany Krzyżem Wielkim Orderu Odrodzenia Polski.

Litwy – Orderem Witolda Wielkiego I Stopnia (1996) i Orderem Wielkiego Księcia Litewskiego Gedymina I Stopnia (1999);

Wlk. Brytanii – Wielkim Krzyżem Rycerskim Orderu Łaźni (marzec 1996) i Wielkim Krzyżem Rycerskim Orderu Św. Michała i Jerzego (październik 1996);

Francji – Krzyżem Wielkim Orderu Legii Honorowej (1996);

Norwegii – Królewskim Orderem Św. Olafa (1996);

Grecji – Wielkim Krzyżem Orderu Zbawiciela (1996);

Łotwy – Orderem Trzech Gwiazd (1997);

Finlandii – Wielkim Krzyżem z Łańcuchem Orderu Białej Róży Finlandii (1997);

Malezji – Królewskim Orderem Zasługi (1997);

Ukrainy – Orderem Jarosława Mądrego I Klasy (1997);

Holandii – Wielkim Krzyżem Orderu Niderlandzkiego Lwa (1997);

Słowacji – Orderem Białego Podwójnego Krzyża I Klasy (1997);

Portugalii – Orderem Infanta Henryka z Wielką Wstęgą (1997);

Ukrainy – Dyplom „Honorowego obywatela m.Kijowa” (maj 1997);

Estonii – Wielkim Krzyżem ze Wstęgą Orderu Terra Mariana (1998);

Rumunii – Orderem Gwiazdy Rumunii ze Wstęgą (1999);

Chile – Wielkim Łańcuchem Orderu Zasługi (1999);

Belgii – Wielką Wstęgą Orderu Leopolda (1999);

Turcji – Orderem Państwa (kwiecień 2000);

Chorwacji – Wielkim Orderem Króla Tomisława ze Wstęgą i Wielką Gwiazdą (kwiecień 2001);

Hiszpanii – Orderem Izabeli Katolickiej z Łańcuchem (maj 2001);

Federacyjnej Republiki Brazylii – Orderem Narodowym Krzyża Południa (2002);

Republiki Peru – Specjalnym Wielkim Krzyżem Orderu „W uznaniu Szczególnych Zasług” (2002);

Republiki Federalnej Niemiec – Wielkim Krzyżem Zasługi RFN (2002);

Japonii – Wielką Wstęgą Najwyższego Orderu Chryzantemy (2002);

Odznaczony także najwyższym odznaczeniem Kościoła prawosławnego w Polsce – Orderem Św. Marii Magdaleny I stopnia z ozdobami (1998).

Uhonorowany nagrodą „Wiktora” za osobowość telewizyjną (1993, 1995, 2000).