www.fae.pl - Opinie

Zachodzące obecnie procesy globalizacji stanowią niezwykle złożone zjawisko, dotykające każdej już dziedziny życia człowieka – począwszy od polityki przez gospodarkę, a na kulturze skończywszy, zwłaszcza w przypadku ostatniego z wymienionych czynników potrzeba czasu na ocenę czy niesie on pozytywne czy raczej negatywne skutki. Mająca miejsce globalizacja kulturowa, zwana również „McDonaldyzacją”, przejawia się w zakrojonym na dużą skalę przyjęciu kultury USA w postaci nadmiernego konsumpcjonizmu i adopcji elementów tradycji amerykańskiej do własnych warunków – w taki sposób powstaje swoista chimera kulturowa, lecz również często się zdarza, iż dotychczasowe tradycyjne wartości i wzorce ulegają zatraceniu bądź niezwykle silnemu osłabieniu. Dobrym przykładem poświadczającym opisywany stan rzeczy jest przykład
Bhutanu, niewielkiego kraju w Azji Południowej zaliczanego do państw o najniższym poziomie rozwoju ekonomiczno-społecznego, w którym telewizję wprowadzono najpóźniej. Okazuje się że „czwarta władza” zdobyła taką popularność wśród ludności, iż niejednokrotnie rezygnowali z uprawy roli aby móc pozostać przed swoimi odbiornikami, w rezultacie wielu
z pośród religijnych i żyjących w zgodzie z naturą Bhutańczyków z biegiem czasu zatraciło swoje dziedzictwo kulturowe i swoją tożsamość.

W wyniku powtórzonych wyborów parlamentarnych w Turcji, które odbyły się 1 listopada 2015 r., Partia Sprawiedliwości i Rozwoju (AKP), z której wywodzi się prezydent Recep Tayyip Erdoğan, odzyskała możliwość samodzielnego rządzenia krajem. Stało się tak dzięki otrzymaniu przez nią 49,5 proc. głosów, co oznacza 317 przedstawicieli w 500- osobowym Wielkim Zgromadzeniu Narodowym Turcji. Kolejnymi ugrupowaniami, które znalazły się w parlamencie, są Republikańska Partia Ludowa (CHP) z 25,5 proc. głosów i 134 mandatami, Partia Ruchu Narodowego (MHP) – 11,9 proc. i 40 posłów, oraz Ludowa Partia Demokratyczna (HDP) z 10,8 proc. i 59 deputowanych.

17 lutego 2015 r. minister obrony Ursula von der Leyen zaanonsowała rozpoczęcie prac nad nowym dokumentem programowym, kompleksowo definiującym politykę zagraniczną i bezpieczeństwa RFN w obecnym środowisku międzynarodowym, przy jednoczesnym zdefiniowaniu priorytetowego katalogu zagrożeń zarówno dla samej RFN, jak i partnerów z UE i NATO. Efekt finalny prac, w postaci jedenastej już „białej księgi” bezpieczeństwa w historii RFN, a trzeciej od chwili zjednoczenia, zostanie zaaprobowany przez Bundestag w II poł. 2016 r., zastępując analogiczny dokument z 26 października 2006 r.